بازی Pokémon Go یک بازی محرک یا تلف کننده وقت...!

ششم جولای 2016 بازی Pokémon Go منتشر شد. این بازی که برای تلفن های همراه ایجاد شده است، دارای سازوکار جالبی است. روش بازی به این گونه است که شخصیت های مجازی (که فقط با دوربین شخص بازی کننده دیده می شود) در شهر واقعی پخش شده اند و گیمر باید در شهر واقعی  دنبال این شخصیت بگردد و با پیدا کردن شخصیت، آن را برای خود بگید و با جمع آوری این شخصیت ها و زدن باشگاه (که این امکان وجود دارد که با افرادی دیگر باشگاه های مشترک ایجاد کرد) به شخصیت ها تعلیم داد تا برای مبارزه با شخصیت های باشگاه های دیگر آماده شوند.

ساز و کار این بازی از این بابت که دنیای مجازی را به دنیای واقعی گره زده، واقعا جذاب است. برخی می گویند این سازوکار که با پیاده روی بازی کرد، یک نوع ورزش است اما وزش به چه قیمتی...؟ به قیمت از دست دادن کلی وقت که میتوان کارهای مفید بسیاری انجام داد. طبق اطلاعات به دست آمده در برخی مراحل بازی تخم پوکمون هایی پیدا می شوند که برای اینکه سر از تخم در بیاورند باید تا 10-15 کیلومتر پیاده روی کرد، که واقعا این عمل زمان بر است.

این که روز به روز فناوری پیشرفت کند واقعا عالی است. این بازی نیز یک پیشرفت عالی است، اما این که از این فناوری برای هدر دادن وقت استفاده می شود احساس می کنم یک خیانت به افراد به حساب می آید. از این تکنولوژی می توان در زمینه هایی که برای جامعه بازدهی مفید داشته باشند، میتوان استفاده کرد.

این بازی که در ابتدا قرار بود در تمام دنیا در دسترس باشد، فعلا با توجه به محبوبیت بالا و شلوغی سرور های بازی، فعلا در ایالت متحده، استرالیا و نیوزیلند در دسترس است. باتوجه به اینکه این بازی نه تنها در ایران بلکه در کل دنیا فراگیر نشده است، امیدوارم مسئولین فضای مجازی ایران خطر این بازی را در هدر دادن حداکثری وقت نوجوانان و جوانان جدی گرفته و تا وقتی که کار از کار نگذشته است فکری برای کنترل این بازی انجام دهند.

مهدی رحمانی