نردبان...!
هیچ وقت سعی نکنید که با خراب کردن دیگران و گرفتن قسمتی از وجود آن ها برای خود نردبانی رو به سوی بالای درست کنید چون به محض این که آن فرد خودش را بازسازی کند و تکه ی وجود خویش را از نردبانی که ساخته ای جدا کند آن نردبان فرو می ریزد و همراه آن تو نیز سقوط میکنی و شاید تکه هایی از وجود خودت هم برای ساخت نردبان استفاده کرده باشی ولی آن تکه خودت نیز حال چون استفاده شده مثل چوب برای نردبان به علت دست دوم بودن به دردت نخورد(برای دیگران تکراری باشد) اما اگر با تکه های خود و با کپی برداری از تکه های وجود خوب دیگران(بدون خراب کردن دیگران از رفتارهای خوب آن ها تقلید کنیم) برای خود نردبان بسازی دیگر هیچ جز خودت نمی تواند آن را خراب کند.
پس همیشه سعی کنیم با رفتار و کردار خوب خویش برای خود نردبانی بسازیم که هرچه قدر این نردبان بزرگتر باشد به خدای خویش نزدیک تر می شویم . سعی کنیم به جای آنکه با خراب کردن دیگران برای خود نردبانی بسازیم با بخشیدن کپی از تکه های خوب نردبان خویش به آن ها ، آن ها را نیز به خدا نزدیک کنیم چون اگر با خراب کردن آن ها بخواهیمبه خدا برسیم در حقیقت به خدا نرسیده ایم بلکه نردبان ما برعکس به ته چاه راه دارد که هرچه تکه هایی از خراب کردن دیگران به آن اضافه می کنیم ما را به چاه عمیق تری می برد که با خراب شدن نردبان در ته چاه می مانیم.
نویسنده: مهدی رحمانی
